Proszę zaktualizować przegladarkę do nowszej wersji lub wybrać inną z listy poniżej.
Uzdrowisko Busko-Zdrój popularne w całej Polsce, i poza jej granicami ma do zaoferowania bogaty wachlarz zabiegów podstawowych i dodatkowych. Dzięki naturalnym surowcom i właściwościom leczniczym mikroklimatu buskie uzdrowisko leczy:
Podstawową formą kuracji jest kąpiel siarczkowa. Buska siarka należy do jednych z najlepszych wód leczniczych. Zawiera siarczki z uwalniającym się siarkowodorem, a także jod, brom, fluor i inne mikroelementy. Woda stosowana jest nie tylko do kąpieli, ale polecana również do kuracji pitnych i płukania jamy ustnej, gdyż działa przeciwzapalnie i odtruwająco, a także obniża poziom cholesterolu i cukru we krwi.
Prócz wód siarkowych dostępne i polecane są również solanki jodkowo-bromkowe, które zawierają szczególnie cenny dla organizmu jod i selen. Kąpiele jodkowo-bromkowe niezastąpione są w niektórych chorobach układu krążenia oraz układu wegetatywnego. Przez wzgląd na duży zasób biopierwiastków i mikroelementów jak: sód, potas, magnez, czy żelazo sprzyjają pracy mięśnia sercowego i naczyń krwionośnych, a także przeciwdziałają powstawaniu nowotworów i zwiększają naszą odporność.
Popularne w Busku są również zabiegi z wykorzystaniem borowiny. Borowina ma duże właściwości fizykochemiczne stąd wykorzystywana jest przy leczeniu reumatyzmu. Stosowana w postaci zawijań termicznych (głęboko podgrzewa organizm), w postaci pasty (jako środek przeciwbólowy) oczyszcza organizm z ubocznych skutków przemiany materii.
Wyżej wymienione kuracje wspomagane są, w celu osiągnięcia optymalnego rezultatu, również innymi zabiegami, jak: światłolecznictwo, elektrolecznictwo, krioterapia, kinezyterapia, hydroterapia, inhalacje, kąpiele CO2, muzykoterapia, ultradźwięki. Wśród zabiegów dodatkowych popularne są: power slim, platformy wibracyjne, mini tężnie solankowe, kąpiele piwne itp.
"Buskowianka" to znakomita woda mineralna, którą produkuje „Uzdrowisko Busko-Zdrój" S.A. Woda ta w naturalny sposób uzupełnia gospodarkę mineralną w naszych organizmach. Jest niezastąpiona podczas upałów, doskonale gasi pragnienie i wzmacnia. Cenią sobie ją ci, którzy dbają o swój organizm, samopoczucie i wygląd.
Produkowana jest w dwóch wariantach: „Buskowianka-Zdrój" ( średniozmineralizowana ) oraz „Buskowianka" (o wysokim stopniu mineralizowania). Rozlewnictwo wód na potrzeby konsumpcyjne rozpoczęto w 1960 roku. Butelka Buskowianki (0,33 litra) daje ciału ok. 1/15 dziennej dawki wapnia, 1/20 dziennej dawki magnezu oraz sód, potas, wodorowęglany, chlorki.
Początki Buska sięgają XII w., kiedy wokół kościoła św. Leonarda pojawiła się osada pasterska. W 1185r. właściciel Buska i okolic - rycerz Dersław sprowadził do osady zakonnice norbertanki. Zapisał im później w testamencie cały swój majątek. Od 1241r. przez kilkaset lat Busko było własnością klasztoru. W 1252r. otrzymało od Bolesława Wstydliwego immunitet skarbowy, w którym król zezwolił klasztorowi m.in. na eksploatację solanki. Jest to pierwsza wzmianka o wykorzystaniu buskiej wody mineralnej.
W 1287r. Busko otrzymało z rąk księcia Leszka Czarnego prawa miejskie. Korzystne położenie miasta na skrzyżowaniu szlaków handlowych sprawiło, że w 1412r. król Władysław Jagiełło nadał mieszczaństwu przywilej cotygodniowego targu i dwóch jarmarków rocznie. Odtąd przez cały wiek XV i XVI miasto przeżywało swój rozkwit. Słynęło wówczas z handlu i produkcji sukna.
Od połowy XVII wieku wojny i antymieszczańska polityka szlachty spowodowały zubożenie Buska. Okres ponownego ożywienia wiąże się z odkryciem w 1776r. źródeł solankowych. Zaczęto eksploatować sól, lecz wkrótce zaniechano jej wydobycia ze względu na nieopłacalność produkcji. W 1808r. magister medycyny Winterfeld z Pińczowa, przeprowadził pierwsze badania nad wykorzystaniem miejscowych wód do leczenia. Do Buska zaczęli przyjeżdżać pierwsi kuracjusze zwani wówczas "gośćmi kąpielowymi". W 1819r. dobra norbertanek przejął rząd. Po pożarze miasta w 1820r., Busko wziął w dzierżawę gen. Feliks Rzewuski. Znając lecznicze działanie buskiej wody mineralnej wybudował, dzięki pomocy warszawskiej spółki, łazienki według projektu znanego architekta włoskiego Henryka Marconiego. W 1828r. na leczeniu przebywało już 202 gości.
